Παντού είναι κρυμμένη και η αγιότητα και η δυνατότητα να γίνουμε άγιοι
και να φτάσουμε ως την θέωση. Απλώς είμαστε δειλοί άνθρωποι, πτωτικοί,
εύθραυστοι και τόσο εξαρτημένοι από την αμαρτία, πού δεν θέλουμε Χριστό
και συχνότερα, επιλέγουμε την κόλαση. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις.
Αυτοί πού βρίσκουν την δύναμη και ξεκολλάνε από τον συμβιβασμό στην
αμαρτία και ξεπερνούν τους αγγέλους σε καθαρότητα. Σημασία έχει πώς όλοι
είμαστε δυνάμει άγιοι. Παράδειγμα η Σαμαρείτιδα.Είχε
πέντε άντρες παντρευτεί και συζούσε με έναν έκτο και γνωρίζοντας πώς το
πηγάδι στους αρχαίους λαούς ήταν σημείο "πιάτσας" για τις τοιαύτες,
μπορούμε να συμπεράνουμε πώς ήταν ένας άνθρωπος πού ακόμα "ψαχνόταν" για
την αμαρτία. Και όμως όταν ανοίγει το στόμα της και διατυπώνει απορίες
και δόγματα, πιστεύει κανείς πώς μιλάει θεολόγος.Απόδειξη πώς ο Θεός
κρύβεται σε όλες τις ψυχές. Η ταπείνωση είναι αυτή πού αξιώνει τον
άνθρωπο της μετανοίας και της σωτηρίας. Ανάμεσα σε πόρνες, ληστές και
τελώνες μια τέτοια σπάνια ταπείνωση και καθαρότητα έφερε την σωτηρία.
Ανάμεσα σε αρχιερείς, νομικούς και φαρισαίους, παρθένους στο σώμα, αλλά
αλαζόνες στην ψυχή, αυτή η αυτοδικαίωση και η υπερηφάνεια έφερε την
πτώση. Μετά την συναντηση της με τον Χριστό , η Σαμαρείτιδα, επειδή ήταν
ταπεινή και δεκτική και πίστεψε σε όλα τα λόγια με τα οποία της
αυτοσυστήθηκε ο άγνωστος της Χριστός, δικαιώθηκε. Και από περίψημα των
ανδρών και σκεύος αμαρτίας πήρε τους μεγαλύτερους τίτλους: ισαπόστολος,
μεγαλομάρτυς, αγία και Φωτεινή. Αμποτε και εμείς οι πόρνοι και άσωτοι.
************************************
Επειδή, πολύς λόγος γίνεται για την πορνεία, τις ελεύθερες σχέσεις μέσα
στους χριστιανούς, τον πολιτικό γάμο, ακόμα και τον σοδομισμό μέσα στην
Εκκλησία και υπάρχουν ακόμα και θεολόγοι, ιερείς και αρχιερείς, πού τα
προμοτάρουν όλα αυτά, στα πλαίσια ελευθέρου πνεύματος και μοντέρνας
ποιμαντικής, έχουμε να τους πούμε ας δούνε την περίπτωση της
Σαμαρείτιδας. Ναι μεν , ήταν ταπεινή, καθαρή ψυχή και γι αυτό αν και
πόρνη βρήκε τον Χριστό και δοξάστηκε.Αλλωστε γι αυτούς ήρθε στον κόσμο
ο Χριστός και οχι για τους αγίους. Υπάρχει όμως και ένα δε. Ο Χριστός
δεν τις χρύσωσε το χάπι. Συνομίλησε μαζί της, την αγάπησε, την αγκάλιασε
, της αποκαλύφθηκε, την είδε σαν απόστολο και πλέον του αποστόλου, αλλά
της είπε και σταράτα και καθαρά πώς ο γάμος και ο βίος της ήταν
αντικανονικός και αφύσικος. Αυτό σημαίνει αγάπη προς τον άνθρωπο. Όχι να
συναινείς στην πτώση του και στα πάθη του για να τον κολακέψεις. Αλλά
να εντοπίσεις το λάθος του και να του δώσεις το χέρι να σηκωθεί, χωρίς
ωραιοποιήσεις και στρογγυλοποιήσεις. Αυτό έκανε ο Χριστός. Εμείς, σήμερα
αν δούμε έναν αδελφό να παίρνει άστατο δρόμο του λέμε και μπράβο. Αυτό
είναι μίσος όμως, αδιαφορία, συνενοχή, υπαναχώρηση. Τον εαυτό μας
θεραπεύουμε με την σιωπή μας. Είναι ενδεικτικό πως δεν νοιαζόμαστε γι
αυτόν!Σήμερα, καταντήσαμε αυτά πού για όλο τον κοσμο, όχι μόνο για τον
χριστιανό, σήμαιναν ντροπή, πτώση και κατάντια να τα θεωρούμε προνόμιο
και απόδειξη ανώτερου βίου. Αναρωτιέμαι αν περισσότερο άρρωστος είναι
αυτός πού υποχωρεί στην αμαρτία της σάρκας, πράγμα πού μπορεί να συμβεί
στον οποιοδήποτε από εμάς ή αυτός πού την αγιοποιεί για να γίνει
ευχάριστος! Και βέβαια ο υποκριτής και ο δειλός είναι ο πραγματικά
άρρωστος!Γιατί η δική του ηδονή είναι στον νοητό και ψυχικό κόσμο και
δεν αφορά κάποια σαρκική αδυναμία. Και οι δύο ασθενούν, αλλά ο υποκριτής
είναι προς θάνατον. Σταράτα.
από αναρτήσεις μας στο ΦΒ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου