ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Δος μου κι εμένα άνεση, Παναγιά μου,
πριν ν’ απέλθω και πλέον δεν θα υπάρχω.(Αλεξ. Παπαδ.)

Τρίτη, Νοεμβρίου 22, 2011

Ἡ τιμωρία τῆς μνησικακίας


Ὁ πρεσβύτερος Τίτος καί ὁ διάκονος Εὐάγριος ἦταν ἐπίσης συμμοναστές στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου.
Ὁ διάβολος, πού πάντοτε σπέρνει ζιζάνια, δημιούργησε ἔχθρα ἀνάμεσά τους. Κι ἐνῶ πρῶτα ἦταν ἀγαπημένοι, ἔφασαν τώρα στό σημεῖο νά μή θέλουν νά ἰδωθοῦν.

Στήν ἐκκλησία δέν θύμιαζε ὁ ἕνας τόν ἄλλο. Κι ὅταν ὁ ἕνας θύμιαζε, ὁ ἄλλος ἔφευγε μακριά.
Οἱ ἄλλοι μοναχοί πάσχιζαν νά τούς συμφιλιώσουν, ἀλλά χωρίς ἀποτέλεσμα.
Κάποτε ὁ πρεσβύτερος Τίτος ἀρρώστησε βαριά. Συνῆλθε τότε καί κάλεσε μετανοημένος τόν Εὐάγριο γιά νά συγχωρεθοῦν. Ἐκεῖνος ὅμως ἀρνήθηκε νά τόν συγχωρήσει, κι ἄρχισε ἀπό μακριά νά τόν καταριέται καί νά τόν βρίζει. Τόν ἄρπαξαν τότε καί τότε τόν ἔφεραν μέ τή βία στόν ἄρρωστο.
-Συγχώρεσέ με, ἀδελφέ, ἱκέτεψε ὁ Τίτος μέ δάκρυα, μόλις τόν εἶδε.
-Ποτέ δέν θά συμφιλιωθῶ μαζί σου οὔτε σ’ αὐτήν τή ζωή οὔτε στήν ἄλλη, δήλωσε ἄσπλαχνα ὁ Εὐάγριος.
Τήν ἴδια στιγμή ἔπεσε κάτω νεκρός. Ἀντίθετα ὁ Τίτος σηκώθηκε ἀπό τό κρεββάτι ὑγιής καί διηγήθηκε στους πατέρες τά ἀκόλουθα:
-Εἶχα φτάσει κοντά στό θάνατο, χωρίς νά ἔχω συμφιλιωθεῖ μέ τόν Εὐάγριο. Καί τότε, τί νά δῶ! Μέ πλησίασαν ἄγγελοι, ἀλλά ἔφυγαν ἀμέσως κλαίγοντας γιά τό χαμό τῆς ψυχῆς μου. Τότε ἦρθαν κοντά μου οἱ δαίμονες, χαρούμενοι πού θά μέ κέρδιζαν, ἐξ αἰτίας τῆς ὀργῆς καί τῆς μνησικακίας. Γι’ αὐτό φώναξα νά μοῦ φέρετε τόν ἀδελφό νά συγχωρεθοῦμε.

Ὅταν ὅμως ἔσκυψα στά πόδια του κι ἐκεῖνος γύρισε ἀλλοῦ τό πρόσωπό του, βλέπω ξαφνικά δίπλα μου ἕναν φοβερό ἄγγελο. Κρατοῦσε στά χέρια του φλογισμένο ἀκόντιο. Μ’ αὐτό τρύπησε ἀνελέητα τόν Εὐάγριο, πού ἔπεσε νεκρός. Ὕστερα ὁ ἄγγελος ἅπλωσε τό χέρι του σέ μένα καί μέ σήκωσε. Καί νά, εἶμαι ὑγιής!
Ἡ τιμωρία τοῦ Εὐαγρίου ἀπό τόν ἄγγελος συγκλόνισε τούς ἀδελφούς, κι ἀπό τότε ἔγιναν ὅλοι πιό σπλαχνικοί.

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο
«Ἐμφανίσεις καὶ θαύματα τῶν Ἀγγέλων» (σελ.198-199)
Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωπὸς Ἀττικῆς 2007
 

1 σχόλιο:

kosmas40ortodoxia είπε...

Η ''αμαρτωγεννητωρ"μνησικακια ,πολυ αιμα εχει προσφερθει θυσια στα ποδια της και πολλα σπιτια εχουν κλεισει εξ'αιτιας του ονοματος της.Τελικα εμεις οι ανθρωποι ωρες -ωρες ειμαστε στενομυαλοι και μικροψυχοι .Πολλες φορες η μνησικακια μας εμφανιζεται σαν πανεμορφη νυφη στολισμενη με το πεπλο της δικαιοσυνης.Σαγηνευει την ψυχη μας παγιδευοντας την και μοιραια την οδηγει στα μονοπατια της απωλειας και στους αφεγγους του ταρταρου βυθους.Τελικα κοιτωντας την προσεκτικα πισω απο το πρισμα της λογικης και της αυτοσυγρατησης τα επιχειρηματα της φανταζουν αναξια λογου ,αμελητεα για να μην πουμε γελοια.Ειδικα για εμας τους νεοεισερχομενους στον πνευματικο στιβο, δηλ.στην αγκαλη της μητερας Εκκλησιας χαρητι και (ανοχη)Χριστου ενα τετοιο ατοπημα πρεπει να αποφευγεται "αυστηρως και δια ροπαλου". Μετα απο την χρονοβορα ,ανουσια και ψυχοφθορα κοσμικη ζωη που δωσαμε θυσια ενα μεγαλο κομματι απ'την καρδια μας ειναι κριμα το υπολοιπο υγειες(οσο εχει απομεινει τελος παντων )να το καταφαγει αυτη η σοβουσα υπουλη νοσος και ετσι οτι δεν κατορθωσε η ανεμελη, μποεμικη γενικα η κοσμικη ζωη εκτος Εκκλησιας να το κατορθωσει αυτη εντος Εκκλησιας!!! Υ.Γ.Σας ευχαριστω π.Παντελεημων για την ανταποκριση που δειξατε οταν σας εστειλα τα ονοματα των φιλων μου για μνημονευση .Σας ασπαζομαι την δεξιαν νοερως διοτι σωματικως δεν μπορω καθ'οτι δεν βρισκομαι στην ομορφη Καλυμνο αλλα στην πρωην ομορφη (νυν ασχημη)πολη των Αθηνων.Την ευχη σας....