ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Δος μου κι εμένα άνεση, Παναγιά μου,
πριν ν’ απέλθω και πλέον δεν θα υπάρχω.(Αλεξ. Παπαδ.)

Παρασκευή, Μαΐου 22, 2009

Εντυπώσεις πρωϊνού εικοσαλέπτου.


Του αγίου μάρτυρος Βασιλίσκου και μνήμη της Β΄Οικουμενικής Συνόδου. Σήμερα λειτουργήσαμε τελώντας την μνήμη ενός νεαρού ενορίτη που δεν γνωρίσαμε. Δεν έχει σημασία. Όλοι είμαστε πολύτιμα και ιερά ψιχία μέσα στο Ποτήριο του σωτηρίου. Όλοι αδέρφια και γνώριμοι στο μυστήριο του Χριστού. Αισθάνομαι πώς και να έρθει ο κόσμος τούμπα σήμερα, είτε κηρυχθεί πόλεμος, είτε με βρεί αρρώστια ή ξαφνικά γίνω πάμπλουτος, ακόμα και αν καταρρεύσει ή αναστηθεί ένα σύμπαν δίπλα μου, δεν υπάρχει σημαντικότερο γεγονός σήμερα απ'αυτή την απλή την καθημερινή λειτουργία που τελέσαμε. Αυτή τη λειτουργία με το καθημερινό τυπικό και με τους λίγους περαστικούς συλλειτουργούντες λαϊκούς. Για μια ακόμα φορά φέραμε τον ουρανό στην γη. Και αυτό είναι το θαύμα των θαυμάτων. Το θαύμα που αγιάζει την κοινοτυπία της καθημερινότητας. Μένω σιωπηλός για να μην χάσω την μυστική χαρά, μήπως αντέξω την "κακία της ημέρας".

Στην τηλεόραση ο σοβαροφανής διαφημιστής διατείνεται πώς "εδώ στα χωριά κρατάμε τις αξίες και τις παραδόσεις" και αναφέρεται σε ένα τυρί.  Οι παραδόσεις και οι αξίες είναι εργαλείο διαφημιστών, σαν κενό γράμμα βεβαίως. Τουλάχιστον υπάρχει ακόμα αναφορά σ'αυτές. Αν και το αεί ζητούμενο των παραδόσεων γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης. Πλαστική ημέρα δεν μπορείς να μου κλέψεις την χαρά.

Στο Net ανακαλύπτω το death test(τεστ θανάτου), ήτοι "μάθε πότε θα πεθάνεις απαντώντας δέκα απλές ερωτήσεις". Η πρώτη εντύπωση μας λέει ότι πρόκειται για ένα θέμα μακάβριο, ένα θεματάκι "μαύρου χιούμορ". Με λίγο περισσότερο ψάξιμο καταλαβαίνει κανείς πώς πρόκειται για μια εργασία nerd υγιεινιστών. Με ακόμη περισσότερο ψάξιμο, ευκαιρία χρέωσης του κινητού σου με το λαμπρό διδακτισμό για την αξία της υγιεινιστικής ζωής. Αν το φιλοσοφήσουμε και δούμε την ανταπόκριση των καταναλωτών στο test, επιβεβαιώνεται πώς ζούμε σε μια κοινωνία θανατοκεντρική και μάλιστα είναι η νέα γενιά που ζει με την αγωνία του θανάτου. Όχι μνήμη θανάτου, αλλά αγωνία. Μονώτατος πάντων μας εμφαίνει ο θάνατος,διάβασα κάπου.

Όμως η δίψα για ζωή είναι πιο δυνατό συναίσθημα...

(εικόνα:Φ.Γρυπάρης, Άγγελος στο Αιγαίο)

2 σχόλια:

Anastasios είπε...

Συμφωνώ απολύτως με την τελευταία σου πρόταση.

Ενορία Αγίου Γεωργίου Πανόρμου Καλύμνου είπε...

Όπως πάντα εύστοχος.
Ετσι για την ιστορία σου λέω πατερ μου πως σήμεραδεν θα ειχαν καλύτερη ειδση, η αυτοί που χειρίζοντται αυτο το ... τερατούργημα πλήρωσαν καταχωρήσεις σε ΜΜΕ για να γίνει γνωστό σε ακόμα περισσοτερους, το πότε θα πεθάνουν, γιατί ο γιός μου το έχει ανακλύψει στα internet cafe εδω και κάποιους μήνες.
Όπως καταλαβαίνεις το ... σχέδιο καλα πηγαίνει, προχωρά όπως έχει προγραμματιστεί. Εχουν γίνει τα απαρέτητα τεστ και τωρα μπαίνει στο τελικό στάδιο.
Αυτο που εσυ εντοπισες πολύ εύστοχα. Οχι μνημη θανάτου, αλλά φόβος θανάτου.